Monday, March 26, 2012
Book II Chapter 27.1: Chloe's Sudden Headache
8:43 AM | 
Posted by
ceezza
Narrator
Pagkatapos ng umalis ni Cyrus nanatili pa muna si Janine sa Starbucks para mag-isip isip, halos isang oras din siya dun pagkatapos ay umuwi na din. Pagkapasok niya sa bahay, nadatnan niya si Chloe at si Joshua na nasa sala, mukang worried na worried si Chloe at hindi alam ang gagawin habang si Joshua naman ay parang nanggagalaiti sa galit na parang bang gustong manuntok ng kung sino.
Janine
"I'm home.." sabi ko na siyang naging dahilan ng kanilang paglingon.
"Saan ka nanggaling?" masungit na tanong sa akin ni Joshua, napatingin lang naman ako sa kanya pagkatapos ay kay Chloe, sa pamamagitan ng aking mga mata tinanong ko si Chloe kung anong problema, napatungo nalang siya.
"I'm asking you Ja!" pagsusungit na naman niya.
"I know, okay? Bakit kailangan sumigaw?" tanong ko sa kanya.
"Hindi ka sumasagot e.." sabi niya sa akin.
"Daddy, calm down." malambing na sabi ni Chloe, napatingin lang naman si Joshua sa kanya.
"What's the problema ba?" tanong ko sa kanila.
"Kinuwento na kasi sa akin ni Chloe yung mga ginawa ni Cyrus sa kanya." galit na galit na sagot sa akin ni Joshua.
"Aaah, ganun ba?" ang tanging reaksyon ko.
"Hindi mo man lang ba aalamin kung ano ano yung mga yun?" tanong sa akin ni Joshua.
"Wag na Joshua, nakakahiya." sabi ni Chloe habang kinapitan niya sa braso si Joshua.
"Urm, Josh, I don't have to. I can imagine it naman." sabi ko kay Joshua. Kitang kita sa mga mata ni Joshua na nagagalit pa din siya dahil sa mga nalaman niya. "Bakit hindi ka kaya kumuha ng cold drinks para lumamig ang ulo mo?" pagpapatuloy ko, na siya namang ginawa ni Joshua.
Si Chloe na kaninang nakaupo ay lumapit papunta sa akin.. "I'm sorry, Janine." mahinang sabi niya sa akin.
"Naku! Wala yun, I understand, tsaka you don't have to say anything because I know everything." nakangiti kong sabi sa kanya.
"You know everything?" gulat na gulat niyang tanong sa akin. Umoo naman ako at sinabi ko kung paano ko nalaman ang lahat, sa pagkakataong yun, nahiya na naman siya sa akin. "Hindi ko kailangang mahiya, kasi like I've said, I understand, you and your situation, mahirap talaga ang ganyan, pero hopefully magagawa mo din ang gusto at dapat mong gawin." sabi ko sa kanya, kita ko sa mga mata niya na naguguluhan siya sa mga sinabi ko, nginitian ko nalang siya.
"Come, I'll show you something." sabi ko sa kanya at sumama naman siya sa akin. Pumunta kami sa kwarto ko, may inilabas akong isang kahon at isang paper bag.
"Para san yan?" tanong sa akin ni Chloe. Imbis na magsalita ako, inabot ko nalang sa kanya ang dalawang bagay na yun. Inilapag naman niya iyon sa mesa at ang una niyang binuksan ay ang paper bag. Nang kinuha na niya ang nasa loob nito, natigilan siya at natulala..
"Surprised?" tanong ko sa kanya. "Di ba yan yung kauna-unahang medyas na ginamit mo dun sa school noon? At si Joshua ang nakakuha niyan." pagpapatuloy ko. Napatango naman siya.
"Sabi ko na nga ba siya ang nakakuha ng medyas ko dahil nung graduation nakita ko na suot suot niya yun." napapaluhang sabi niya.
"Nakaframe pa yan ah. Sobrang special kasi yan para kay Joshua." sabi ko sa kanya na siyang naging dahilan ng pagpatak ng kanyang luha.
"Talagang pinapahalagahan ako ni Daddy." sabi niya matapos niyang punasin ang kanyang mga luha.
"Pinapahalagahan?" napapailing na tanong ko sa kanya. "Tingnan mo kung ano ang nasa loob niyang box." utos ko sa kanya.
Binuksan naman niya ang kahon at nang makita ang mga andoon, pumatak na naman ang kanyang mga luha. Bumungad sa kanyang mga mata ang isang post-it na may nakasulat na.. "You are my Princess, Chloe Yu, forever and always." Kinuha niya iyon, pagkatapos at nakita niya ang sari-saring stolen pictures niya na kinunan ni Joshua, isa isa niya iyong kinuha para tingnan, maya maya pa'y nakita na niya ang mga post-it replies niya noon kay Superman, lalo siyang naiyak. Marahil ay naalala niya ang mga nakaraan nila ni Joshua.
"My superman.." mahinang bigkas niya.
"Pagpapahalaga lang ba talaga ang sa tingin mong nararamdaman ni Joshua para sayo?" tanong ko sa kanya ngunit hindi siya nagsalita. Napipi na ata siya, bibihira na siyang magsalita. "Chloe, make up your mind, hindi sa lahat ng pagkakataon e andiyan si Joshua para sa'yo. Sa mga oras na to siguro naman you've already figured out na hindi talaga kami magboyfriend ni Joshua.." pagkasabi ko sa kanya niyan ay biglang napatingin sa akin si Chloe, na para bang wala siyang kaideidea na hindi talaga kami ni Joshua.
"Oh c'mon Chloe!! Wake up!! Hindi kami ni Joshua, never naging kami because he is deeply inlove with you." naiiritang sabi ko sa kanya dahil hindi ko na alam kung talaga bang wala siyang kaideideya o nagtatanga tangahan lang siya.
"Then why?" gulong gulong tanong niya sa akin, na lalong ikinairita ko.
"You're kidding, right? Kaya kami nagpanggap ni Joshua dahil ayaw niya na mag-away pa kayo ni Cyrus pero ang totoo hindi talaga kami, ikaw ang mahal ni Joshua and we both know that you're also inlove with him, blinded ka lang dahil kay Cyrus." mabilis kong sabi sa kanya.
"I do love Cyrus, Janine." nakakaawang sabi niya sa akin, sa itsura niya ngayon humupa ang pagkairita ko sa kanya, nilapitan ko siya at umupo kami sa may kama..
"Chloe, I know you love Cyrus but I also know that you're inlove with Joshua." sabi ko sa kanya habang kapit kapit ko ang kamay niya, wala pa din siyang imik, tila nag-iisip.
"Chloe, kahit ilang beses mong isipin yan ng isipin, you won't figured it out, pakinggan mo ang puso mo, hayaan mo na ang puso mo ang magsabi sayo kung sino ba talaga ang mahal mo. I know you're keep on convincing your mind that you're inlove with Cyrus because he is your boyfriend. But you're heart is beating for Joshua hindi mo lang pinakikinggan, if I know, palagi mong hinahanap noon si Joshua kay Cyrus and kung kani-kanino." sabi ko sa kanya.
"Janine.." sabi niya sa akin sabay yakap ng mahigpit. "I'm really confused.." iyak na iyak niyang pagpapatuloy. "What should I do?" tanong niya sa akin.
"Listen to your heart, huwag mo nang pahirapan ang sarili mo." sabi ko sa kanya habang kinocomfort ko siya.
Ilang minuto lang ang lumipas ng biglang bumukas ang pinto kaya kaagad pinunasan ni Chloe ang mga luha niya.
"Yanine!!" sigaw ni Joshua.
"Yanine? It's Janine, Josh!" sabi ko sa kanya.
"Oo nga, Yanine, nakagat to kasi yung dira to habang kinakagat to yung yero e.." sabi niya, napatawa naman bahagya si Chloe sa sinabi ni Joshua ako naman ay nagtaka.
"Yero?" napapaisip kong sabi sa kanya, kinakagat niya ang yero? "Aaah, yelo! nakagat mo yung dila mo?" pagtatanong ko sa kanya.
"Oo! Antakit nga eh.." sabi niya, natatawa pa din si Chloe sa kanya. "Naghanda ato ng meryenda, tala kain tayo." pagyaya niya sa amin.
"Ayos!" sabi ko, nagugutom na naman kasi ako. "Susunod na ako.." sabi ni Chloe.
"Tabay ka na samin, Cowi.." sabi ni Joshua, napatingin naman ako kay Chloe, medyo nag-iba ang face expression niya.
"Anong tawag mo sakin?" medyo nakapikit na tanong ni Chloe kay Joshua, parang may something.
"Cowi! Di ba yun naman an name mo Cowi!" sagot ni Joshua sa kanya, lalong nag-iba ang face expression ni Chloe, napahawak siya sa kanyang ulo at dumaing ng sakit. "Aaaaah.." Napatakbo naman kami ni Joshua papunta sa kanya dahil napaupo na siya sa sahig dahil sa sakit.
"Cowi! Cowi anong nangyayali tayo?" tanong ni Joshua. "Chloe, what's wrong?" tanong ko naman sa kanya. Hindi siya makapagsalita, wala siyang ibang masakit kundi "Aaaaaah.. Aaahh..", daing siya ng daing dahil sa sakit ng kanyang ulo. Parang minamigraine siya, I can't imagine kung anong sakit ang nararamdaman niya pero I'm sure it's so painful.
"Cowi, Cowi.. Ano ba nangyayali tayo?" worried na worried na tanong ni Joshua sa kanya, hindi malaman ni Joshua ang gagawin niya, neither do I.
"A-a-a-ang sakit.. Aaaahhh.. Aaahhhhhhhhhh.. Aaaaaaaahh.." sunod sunod na daing niya hanggang sa mahimatay siya.
Labels:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment